Systematiek Toeslagenwet is fout
Een van de hoogste bazen van de Belastingdienst legt de vinger op de zere plek: de systematiek van het Toeslagenstelsel is fout. Wie had dat kunnen bedenken? Hoeveel van de huidige leden van de Tweede Kamer waren er twintig jaar geleden bij, toen het Toeslagenstelsel werd ontworpen?
Jeroen van Rossum
5/1/20231 min read
Een van de hoogste bazen van de Belastingdienst legt de vinger op de zere plek: de systematiek van het Toeslagenstelsel is fout. Wie had dat kunnen bedenken? Hoeveel van de huidige leden van de Tweede Kamer waren er twintig jaar geleden bij, toen het Toeslagenstelsel werd ontworpen?
Belastingbaas Bart Snels vertelt in een interview van Trouw over de voorspellingen die je als eenvoudig burger moet doen over grote veranderingen in je leven, in een volgend jaar: "je weet toch niet of je gaat scheiden, gaat samenwonen, of dat je partner overlijdt? Je weet toch niet of één van je kinderen plots weer thuis komt wonen, gaat werken en dus een eigen inkomen heeft".
Daar kan ik er nog een aan toevoegen: "mensen uit de doelgroep van de Toeslagen missen iedere zekerheid over hun inkomen in de volgende maand, laat staan in het volgende kalenderjaar." Daardoor is de beruchte statistiek van het CBS van een paar jaar geleden zeer relevant. Deze grafiek maakt zichtbaar dat 5% van de bevolking bij 25.000 euro jaarinkomen (20% boven het minimumloon) een marginaal belastingtarief van 95% heeft. Een marginaal belastingtarief gaat niet over het absolute bedrag aan belastingen, wel over de extra belasting die je betaalt als je een klein beetje bijverdient - precies waar nu het probleem iedere keer ontstaat. De statistiek is een verzameling van inkomstenbelasting, sociale verzekeringen en toeslagen. De trieste werkelijkheid is dat de meest actuele inkomensafhankelijke regelingen er nog niet eens in verwerkt zijn, zoals energietoeslag (en gemeentelijke bijdragen voor onderwijs van kinderen).
Zelf vind ik de 5% armste mensen van een land boeiender dan de 5% rijkste mensen. Wie moet je dus het meest in de gaten houden, als je beleid formuleert? Kijken politici niet te vaak hoe het gaat met de mensen die zichzelf wel redden?
